300 ยอด....ยุงยอดเยอะ







หนุ่ยถาม  " จองบ้านพักเรียบร้อยแล้วใช่ป่ะ "


เราบอกว่า  " บ้านอะไร"

หนุ่ยตกใจ  " อ้าว...ก็บ้านคูหาที่ อช.เขาสามร้อยยอดที่มึงจองไว้ที่บ้านบางหว้างัย"

เราตอบ  " อือแต่...กรูไม่ได้ไปโอนตังค์ คิดว่าไม่ไปกันแล้ว"

หนุ่ยตกใจอีกแระ  "สาดดดด บอกกับนู๋เพลินไปแล้วว่าจะพาไปทะเล และหมูก็ OK.แล้วด้วย"


เราเลยรีบเข้าไปดูบ้านพักว่ามีใครชิงไปหรือยัง ปรากฏว่าเรียบร้อยไปแล้ว คนอื่นเอาไป เราจึงจองบ้านหลังนี้แทน คือบ้านคฤหาสน์ ราคาแพงกว่า 200 บาท แต่นอนได้ 9 คน 3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ และก็รีบไปโอนตังค์ ค่าใช้จ่ายเกิดแล้ว แต่ยังไม่รู้จำนวนคนเลยว่าจะไปกันกี่คน ฮึ ๆๆๆๆ

และโทร.ไปชวนติ๊ดจำบัง  แปลกแฮะไปด้วย แต่ไม่รู้ว่าพี่นนท์ กับเจมส์ จะไปด้วยหรือเปล่า และที่น่าประหลาดใจก็คือ เจ๊หมวยไปด้วย ว๊าววว  (หนุ่ยบอกว่าที่ไปเพราะว่านู๋เพลินไปด้วยถืงไปนะเนี่ย) ดีใจจังเป็นครั้งแรกในชีวิตที่แม่เราจะได้เห็นทะเล 555

พอถึงเดือนตุลาคม ปกติก็จะหมดฝน และเข้าหน้าหนาวแล้ว แต่ปีนี้เกิดอะไรไม่รู้ ฝนตกติด ๆ กันหลายวัน ทำให้น้ำท่วมที่แรกคือที่ อ.ปักธงชัย มิดหลังคา และลามไปอีกหลายจังหวัดไล่ลงมาตั้งแต่ภาคอีสาน ลงมาภาคกลาง และมาถึง ปทุมธานีแล้ว เวร....... ซวยแระ ใกล้ถึงวันไปแล้วด้วย น้ำจะท่วมไหมหนอ ติดตามข่าวทุกวัน กลัวจะเป็นอันตรายและไม่ได้ไป โทร.ไปสอบถามที่ อช. 2 ครั้ง ก็สบายใจหน่อย ว่าน้ำไม่ท่วม และฝนก็ไม่ตก พอจะถึงวันไป กรมอุตุฯ บอกว่ากรุงเทพฯ น้ำจะท่วม เนื่องจากน้ำทะเลจะหนุนสูง บวกกับน้ำที่ไหลลงมา ซวยกว่าเดิมอีก ยังคุยกับหมูตอนเลยว่า ไม่ใช่กลับมาจากเที่ยวบ้านเราน้ำท่วมบ้าน ข้าวของไม่ได้เก็บหล่ะแย่ เลย แต่หมูโชคดีที่ เจ้าเรศ มานอนเฝ้าบ้านให้ แต่เราสิ ถ้าท่วมก็เสร็จ เพราะไม่มีใครเฝ้าบ้าน มีเจ้านำโชคอยู่ มันคงช่วยอะไรไม่ได้หรอก 555

เช้าวันที่ 24 ตุลาคม 2553 แบ่งรถออกเป็น 2 คัน คันพี่จึดมี พี่จืด+หมู+นู๋เพลิน+เจ๊หมวย+หนุ่ย+โป้ง รวม 6 คน คันเรามี ไอ้โฮ้ง เฮ้ย ไอ้ฮ้อน+นุช+ติ๊ด+เจมส์ รวม 4 คน (พี่นนท์ไม่ยอมมา)  ตามเวลาที่ตกลงเราต้องไปรับติ๊ด ตอน 6.30 น. และนัดรถคันพี่จืดมารอที่ป้ายรถบ้านเราตอน 7 โมง (ไปรับทุกคนมาแล้วที่บ้านบางหว้า)  เพื่อไปพร้อมกัน แต่ไอ้ฉิปหายโฮ้ง มันไม่ยอมตื่น และเราก็เตรียมเสบียงอุปกรณ์ต่าง ๆ คนเดียว 6.30 น. ติ๊ด กับหมู ก็โทร.มาถึงไหนแล้ว โห...กรูยังไม่ได้ออกจากบ้านเลย น้ำแข็งก็ยังไม่ได้ซื้อ โมโหมาก ๆ ครั้งต่อไปจะไม่ให้ไอ้โฮ้ง ไปด้วยแล้ว จะให้โป้งขับรถไปแทน ให้แม่งงง นอนซะให้เข็ด ไอ้ฟายยยยย   ไปรับติ๊ดกับเจมส์ 6 โมง 45 เห็นจะได้ และให้รถคันพี่จืดนำไปก่อน และไปทานอาหารเช้ากันที่ร้านข้าวแกง อะไรไม่รู้ ให้นำไปก่อน แล้วค่อยเจอกัน และรถเราก็ขับผ่านบ้านเราตอน 7.07 น. เอ๊ะ มันก็แค่เลยเวลามาไม่ถึง 10 นาทีเอง แต่โมโหไอ้โฮ้งซะยกใหญ่ เลย 555   และรถเราก็ขับเลยรถพี่จืดไปแล้วด้วย

ไปจอดทานอาหารเช้าที่ร้านข้าวแกงอะไรไม่รู้จำไม่ได้ (พี่จืดแนะนำ)  อยู่ตรงข้าม อันลี่ ทะเลาะกับหนุ่ยป๊อดตั้งนาน ที่แท้ก็ร้านนี้เอง  เราว่าอาหารไม่ค่อยอร่อย แต่ก็กินได้ มองนาฬิกา แล้ว 8 โมง หน่อย ๆ แย่แล้วยังไม่ได้ซื้ออาหารทะเลเลย เดี๋ยวหมูตอนต้องไปกินกาแฟ และซื้อขนมครกอีก เราจึงเปลี่ยนรถกันแทน เอา หนุ่ย กับ โป้งมารถเรา และให้ติ๊ดจำบัง กับ เจมส์ไปคันพี่จืด และเราก็ไปซื้ออาหารทะเลที่ตลาดมหาชัย เหมือนเดิม รายละเอียดว่ามีอะไรบ้างเดี๋ยวดูตอนท้ายสรุปค่าใช้จ่ายแล้วกันนะจ๊ะ

ส่วนรถคันพี่จืดก็ไปซื้อขนมครกชาววังสุดแสนอร่อยของหมูตอน (เรากับหนุ่ยเตือนแล้ว ว่ามันไม่อร่อยเลย ครั้งที่แล้วไอ้หมูก็บอกว่าเจ้านี้อร่อยเรากินแล้วว่าไม่มีความอร่อย แต่มันไม่เชื่อ)  เป็นงัยหล่ะ พอมาถามตอนหลัง ปรากฏว่าไม่อร่อย หมูบอกว่ามันเปลี่ยนจุดขาย สงสัยจะเปลี่ยนคนทำด้วย รสชาติหมาไม่แดกเฮงซวย....  หนุ่ยรีบถามแม่หมวยเลยว่าขนมครกเป็นงัย  แม่บอกก็ใช้ได้ 555 (แปลให้ด้วย ฮีววว)

แล้วก็ให้ไปเจอกันที่ อช.เขาสามร้อยยอดเลย ไม่ต้องรอ พี่จึดถึงแล้ว หนุ่ยบอกว่ารอไปก่อน และให้เพลินดูทะเลน้ำทะเลไปก่อน แต่หมูบอกว่าไม่มีทะเลให้เห็น คันเราบอก...ไม่เป็นไรเราใกล้ถึงแล้ว 

เลี้ยวซ้ายที่แยกปราณบุรีเลยใช่แน่   เราถามหนุ่ยเข้าไปกี่กิโลว๊ะ  .... หนุ่ยบอกขับไปอีก 14 กิโล พวกเราก็นั่งคำนวนกิโลไปเรื่อย ๆ ขับ ๆ ไปแม่ง ทำถนนทางขรุขระจัง หลังจากหลุดที่เค้าทำถนนได้ ก็โล่ง ขับไปเรื่อย ๆ (ก็ความรู้สึกมันยังไม่ถึง 14 กิโล)  ว๊าว เห็นทะเลด้วย ไหนอีหมูมันบอกว่าไม่มีทะเลงัยว๊ะ แต่เฮ้ยยยย  สงสัยจะมาผิด ชัวร์เลย เลยรีบหยิบกระดาษที่เราปริ้นมาจากเน็ต ไอ้สาดดดด  จากแยกปรานบุรี ขับเข้ามาอีกแค่ 4 กิโล และเลี้ยวขวาที่แยก รพช อีก 31 กิโลก็ถึง ....ซวยแระ จึงต้องเลี้ยวรถกลับ และก็ไปถึงที่หมาย จ่ายค่าเข้า และขับต่อไปอีก 2 กิโล ไปที่บ้านบางปู เพื่อเหมาเรือไปที่หมายกันได้เลยยย

ถึงบ้านบางปู ประมาณเที่ยงก็ขนของลง และไปจองคิวเพื่อเหมาเรือ ไปที่หาดแหลมศาลา (ค้าง) ราคา 500 บาท ตอนแรกเจ้าหน้าที่บอกว่าไปกี่คน ของเยอะเปล่า ถ้าเยอะก็ต้อง 2 ลำ ซวยหล่ะสิ 2 ลำก็พันแล้วนะ แต่พอเค้าเห็นของก็บอกว่าลำเดียวก็ได้ เฮ้อ.... โล่งอกไปที นี่ของหรือว๊ะเนี่ย ไปกันกี่วันหว่า

ของเยอะมาก ๆ ไอ้โฮ้งก็ไม่ได้อยู่ช่วยกันถือลงเรือเสือกเดินเท้าไปที่บ้านพัก (เขียนบอกทุก blog ว่ามีผัวผิดคิดจนตัวตาย ซวยจริง ๆ ที่ได้มันมา....เซ็ง ต่อไปที่จะเล่าขอตัดส่วนของมันทิ้งก็แล้วกันนะเพื่อความสบายใจของผู้เขียน) มาต่อแต่ละคนถือของพะรุงพะรัง และเจมส์ได้ถอยกล้องมาใหม่ ก่อนมาพี่นนท์เตือนว่าอย่าทำตกน้ำนะเดี๋ยวกล้องเสีย เจมส์กลัวกล้องตกน้ำทะเลเลยฝากกล้องให้แม่มันถือ หึ ๆๆๆๆ

พอเรือเบอร์ 11 กำลังมุ่งหน้าเข้ามา เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าขนของไปได้เลย มองด้วยตา โห...อีกนานกว่าจะถึง หมูบอกรีบไปทำไมว๊ะ เรือยังไม่เข้ามาเดี๋ยวโดนแดด แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าเดินไปก็จะพอดีเลย เออ...จริงด้วยแหละ กว่าจะแบกของไปถึง  เรือก็มารอแล้ว  ทุลักทุเลมั๊ก ๆ ให้ตายเถอะ ไอ้หมูตอนก็ตะโกนวี๊ด ๆๆๆ ดังลั่น "ไอ้เพลินรอก่อน ๆ "  ส่วนนู๋เพลินก็เดินนำหน้าไปกับยาย ทุกคนก็คงนึกเหมือนกับเราว่าคงจะกลัวลูกจมน้ำ หรือโดนเรือกระแทก แต่จริง ๆ ไม่ใช่หรอกมันกลัวกระโปรงสีขาวของลูกมันเปียก 555 และแล้วก็เปียกจริง ๆ ด้วยแหละเพราะนู๋เพลินเห็นทะเล ก็เดินลิ่ว ๆ ลงไปไม่สนใจแม่มันหรอก 555

ถึงเรือก็ทยอยนำของขึ้นเรือก่อน ส่วนคนก็ค่อย ๆ ขึ้นทีหลัง เรายืนอยู่ใกล้ ๆ ติ๊ดจำบัง (อยู่ด้านซ้ายของเรา) มือเราก็ไม่ว่างเลยถือของทั้งสองมือ ระหว่างนั้นเอง ติ๊ดจำบัง ก้าวเท้าขวาขึ้นเรือ แต่... แต่....  ด้วยความตัวสั้น และสะพายกระเป๋าเป้ไว้ที่หลัง เธอ ก้าวไม่พ้น เธอคนนั้นค่อย ๆ ทิ้งตัวลงไปในทะเล อย่างช้า ๆ แบบสโลโมชั่น ไอ้เราเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เนื่องจากไม่มีมือ และแล้วเธอก็จมลงไป โอ้ว.... แม่เจ้า อยากเล่นน้ำทะเลก็ไม่บอก แหมไม่ได้มาทะเลแค่ไม่กี่สิบปีเอง ใจร้อนจังเจ๊เรา เราจึงรีบวางของและรีบหยิบกระเป๋ากล้องขึ้นมาก่อน ดีนะเปียกนิดหน่อยน้ำยังไม่เข้าไปถึงตัวกล้องไม่งั้นเที่ยวครั้งนี้แพงกว่านั่งเครื่องไปเที่ยวเชียงใหม่อีก 555

ไม่ถึง 10 นาที เรือก็จอดที่หาดแหลมศาลา ขนของลงเรือและเดินเข้าที่พัก มอง ๆ ไปไม่เหมือนนักท่องเที่ยวเลย เหมือนพม่าอพยบ ยังไง ๆ ไม่รู้สิ หิ ๆๆ ระหว่างทางที่จากเรือมาที่พักเดินผ่านยอดหญ้า โอ้พระเจ้ายอด มันจ๊อช มาก โค ตะ ระ ยุงหรือนี่ เป็นฝูง สิบ ๆ ร้อย ๆ ตัวรุมกันพวกเรากันเต็มขา เต็มมือไปหมด เกิดมาไม่เคยโดนยุงกัดมากมายขนาดนี้เลย ขาแต่ละข้างเกาะติดแน่น เป็นสิบ ๆ ตัว โห....ยุงเยอะจริง ๆ (มาเมื่อครั้งที่แล้วช่วงสงกรานต์ไม่มีเลย ถ้าใครจะมาอย่ามาหน้านี้นะยุงเยอะมาก ๆ )

ขนของเข้าที่พัก เก็บข้าวเก็บของ เลือกห้องนอนตามความพอใจ เพลินเลือกห้องก่อน (แม่ง ฉลาดฉิปหายเลือกห้องที่มองเห็นวิว เห็นทะเลด้วยลูกใครหว่า พี่จึดบอกฉลาดเหมือนเค้าแล้วหัวเราะเยาะเรา 555  แต่หัวเราะทีหลังดังกว่านะพี่เขย ฮี ๆๆๆๆ)

ห้องของเรานอนกัน 4 คน แต่มี 3 เตียง จึงทำวิธีเดิมอันแสนฉลาดของพวกเรา จับเตียง 2 เตียงชิดกัน และสลับฟูก จะทำให้นอนได้ 3 คน และลองนอนดู แต่ที่นอนที่นี่มันนิ่ม ใครนอนตรงกลางตรงต้องเมื่อยแน่ ๆ เหมือนนอนในแอ่งอะไรสักอย่าง แต่ก็ช่างเถอะ นอนแป๊บเดียว เดี๋ยวก็เช้าแล้ว

ส่วนห้องผู้ชายพัดลมไม่ดี เหมือนจะหลุด ดีนะงานนี้มีช่างไฟฟ้า มาเองเลยจัดการแก้ไขซะอย่าให้เสีย ระหว่างแก้ไขพัดลม ไม่รู้ใครบอกมาดูตุ๊กแกสิ เฝ้าไข่อยู่ โอ้โห้...ตัวใหญ่มาก ๆ เลย สักพักออกมาให้ยลโฉมทั้งพ่อ และ แม่ โห...ธรรมชาติจัง จึงถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก ส่วนหมูตอนบอก คืนนี้จะนับเสียงร้องและจะไปแทงหวย (แต่ว่ามันไม่ร้องเลยสักแอะเลยไม่ได้เลขเด็ดเลย)

เก็บของเสร็จก็ออกมาล้างอาหารทะเล ลำบากฉิบเป๋งเลย ยุงเยอะ และแมลงวันมาจากไหนไม่รู้ ท้องจะเสียมั๊ยเนี่ย เดี๋ยวก็รู้  ดีนะที่หมูตอนรอบคอบนำยากันยุงมาด้วย (ด้วยความขนของมาเยอะ ๆ ก็ดีเหมือนกันมีทุกอย่างที่ต้องการ) จึงช่วยได้พอสมควร

ล้างเสร็จก็ประกอบอาหารย่างกุ้ง ปลาหมึก นึ่งปู และต้มกุ้งเค็ม เหมือนเดิมสำหรับบ้านเรา เรียกว่ากินกันให้ตายไปกันข้างหนึ่งเลยแหละ ของเยอะมาก ๆ ราคาแค่พันต้น ๆ เอง ถูกฉิบ ถ้าไปทานตามร้านอาหารคงหลายพันเหยียบหมื่นแน่ ๆ  

เออ....ลืมไป ที่บ้านพักไม่มีโทรทัศน์ เราจึงให้หมูนำโทรทัศน์เครื่องเล็ก ๆ มาด้วย พอถึงพี่จึดก็หาสัญญาณใหญ่ แต่ไม่มี ซวยแระ....คืนนี้จะทำงัยเนี่ยติดละครซะด้วยสิ

และก็ไปซื้ออาหารกล่องจากร้านค้าสวัสดิการมาทานกับอาหารทะเล อันแสน อาร้อย อาหร่อย ของเรา

ได้เวลา 4 โมง 10 นาที  ก็ไปเที่ยวถ้ำพระยานครก็ดีกว่า กลัวมึด จึงเดินฝ่าฝูงยุงขึ้นเขากัน ช่วงแรกนู๋เพลินให้หนุ่ยอุ้ม พอเดินไปได้สักพักปล่อยให้เดินเอง และตอนท้ายก็ให้พี่จึดอุ้มตลอด  ระหว่างทาง แต่ละคนไม่ได้เตรียมร้องเท้าดี ๆ มาเดินกันลำบาก ลากอีแตะกันมาหมด ส่วนเราฉลาดใส่ กีโต้เลยสบายไป ระหว่างเดิน เอาอีกแล้ว ได้ยินเสียงนี้อีกแล้ว ทุกทริปเลยสิหน่า ที่ขึ้นเขาจะมีเสียง แอ๊ด ๆ  เดินตามมาตลอด หันไปดู จึงถึงบางอ้อ  หมูตอนนี่เองต้นเสียง แอ๊ด ๆ (หมูปฏิเสธบอกกรูใส่แอ๊ดด้า มันเลยร้อง แอ๊ดด ตลอด 555)

เดินมาได้สักพัก แม่เริ่มไม่ไหวแล้วรองเท้าไม่ดี (ไม่ใช่ว่าเหนื่อยนะ)  ส่วนหมูนะบอกว่าจริง ๆ แล้ววิ่งขึ้นยังสบาย ๆ ชิว ๆ แต่แกล้งเหนื่อย




กลัวคนไม่รู้ว่ารองเท้าแตะ....เชื่อแล้ว




สังเกตุ ตาหมูสิ  (เมื่อไหร่แม่จะยอมแพ้ว๊ะ)





และอยู่รอเป็นเพื่อนแม่ แหม...เป็นลูกกตัญญูก็ไม่บอก ดังนั้นหมูกับแม่จึงไม่ไปต่อ ขอนั่งรอที่จุดชมวิวแทน ป่ะ งั้นพวกเราก็ไปกันต่อ ระหว่าวเดินเจมส์ก็ถ่ายรูป.. ลองกล้องใหม่ไปเรื่อย ๆ  ติ๊ดจำบังก็เรียกตลอดทาง " เจมส์ ลูก อยู่ไหนแล้ว ระวังลื่นนะลูก เจมส์ "  เงียบ !!!!  ไม่มีเสียงตอบจากลูกรัก หือเด็กผู้ชายเนี่ยเข้าถึงยากจริง ๆ เลย มีแต่เสียงนู๋เพลิน เจือยแจ้วตลอดทาง มันช่างแตกต่างกันจริง ๆ เนอะระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง 

ยิ่งเดิน... ยิ่งมืด ทางก็แฉะด้วย สงสัยฝนตกก่อนหน้านี้ ตอนหลังเพลินไม่เดินเลยให้พี่จึดอุ้มตลอด เราเสียวมาก ๆ กลัวพี่จึดลื่น และทับลูก ระหว่างที่สวนกับนักท่องเที่ยวคนอื่น ได้ยินคนพูดว่า โหผู้ชายคนนั้นเจ๋งมาก ๆ เลยอุ้มลูกขึ้นไปด้วย (เจ๋งหว่ะผัวใครไม่รู้ เดินตัวเปล่ายังเหนื่อยเนี่ยแถมอุ้มเด็กอีก แต่หนังมันยาวอย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะ 555) 

และแล้วก็มาถึงจนได้ ก่อนถึงทางโครตลื่น และมึดตึ๊ดตื๋อเลย (ใครมาตอนเย็น ๆ อย่าลืมพกไฟฉายไปด้วยนะคะ)  ได้รอดต้นซุ้มรอดคู่ด้วย ก่อนมาบอกกับแม่ว่า ถ้าใครได้รอดเป็นคู่ก็จะได้เป็นคู่กัน หรือใครรอดคนเดียวก็จะพาคู่กลับมารอดอีก หรือไม่ก็จะได้กลับมาที่นี่อีกรอบ แม่ท้าเรา เอาม๊ะ ถ้ากรูรอดแล้ว กรูจะไม่กลับมาอีก  555 จริง ๆ ด้วยแหละ แม่ไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแน่ ๆ เพราะว่าแค่ขึ้นเขาแม่ยังขึ้นไม่รอดเลย แม่จะขึ้นมารอดได้อย่างไร 555 แม่นจริง ๆ แม่เรา

และก็ได้ถ่ายรูปลายอักษร ของ ร.5 และ ร.9 และถ่ายรูปพระที่นั่งคูหาคฤหาสน์ และรีบกลับเพราะว่าข้างบนมันมึดแล้ว เดี่ยวต้องลงไปเล่นน้ำทะเลอีก

พระที่นั่งคูหาคฤหาสถ์ ต้องมาตอน 10.00-11.00 น. ถึงจะสวย เพราะแดดจะส่องลงมา ตรงพระที่นั่งซึ่งจะเป็นช่วงที่สวยที่สุด

พี่จึดเดินนำหน้าลงไป และเรียกเจมส์ บอกว่านกอะไรไม่รู้ ตัวโต๊ โต ให้มาถ่ายรูปสิ ตากล้องเรา เจ้าโป้ง กับเจ้าเจมส์ วิ่งมาถ่ายกันใหญ่เลย เบา ๆ นะ เดี่ยวมันตื่นบินหนี มันไกลไปหน่อย จึงค่อย ๆ เดิน (กลัวนกบิน) เดินเข้าไป ใกล้ ๆ ไม่บินโว๊ย พอเดินไปดูใกล้ ๆ มันบินไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นไก่อ่ะ  555

เดินลงมาเรื่อย ๆ ก็ได้ยินเสียงแม่ด่าลูกตัวเอง " ถ่ายอยู่นั่นแหละรูปนะ ดูสิ มันเยี่ยวใส่หัวแม่แล้ว "  เราเลยมองตามขึ้นบนข้างบน อ๋อ...เจ้านี่เอง ที่ฉี่รดหัวแม่เค้า คือเจ้าค่างแว่นนั่นเอง น่ารักดีอ่ะ 

นั่งพักที่จุดชมวิวก่อน เหนื่อยอ่ะ

พอลงมาถึง ก็มีเรื่องเศร้าเกิดขึ้น มีสิ่ง ๆ หนึ่งต้องจากเราไป เค้าได้สละชีพและได้รับใช้หนุ่ยจนถึงวาระสุดท้ายพอดิบพอดีเมื่อภาระกิจเสร็จ และได้เสียชีวิตอย่างสงบ หน้าป้ายทางขึ้น โชคดีนะ ลาก่อน ระหว่างทางขึ้น - ลง เราเห็นเจ้าพวกซื่อสัตย์พวกนี้ ตามทางเดินเต็มเลย นี่ก็เป็นอีกหนึ่งชีวิตสินะที่เป็นแบบนั้น 555

ขณะที่เดินไปร้านค้าสวัสดิการเพื่อซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้หนุ่ย หมูโทรมาบอกว่า เจ้าหน้าที่เก็บขยะได้เผาขยะ และควันเยอะมาก ๆ เหม็น สุด ๆ (เหมือนหมอกลงเลย) เดินไปบอกให้ดับ ก็บอกว่าไม่ใช่หน้าที่ มีหน้าที่เผา ไม่มีหน้าที่ดับ เราจึงเดินไปแจ้ง จนท.อุทยาน ว่าเรามาพักผ่อนนะ มาสูดอากาศบริสุทธิ์ทำไมถึงเผาขยะ แบบนี้ และมีคนเป็นภูมิแพ้ด้วย แย่ ..มาก ๆ และ จนท.บอกว่า เดี๋ยวให้คนไปดับให้ แย่จัง

และก็เข้าที่พักเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงเล่นน้ำทะเล ซึ่งนู๋เพลินลงไปเล่นกับแม่มันเรียบร้อยแล้ว ชายหาด เป็นของเรา ไม่มีใครเล่นน้ำ นอกจากบ้านเรา เหมือนชายหาดส่วนตัวเลยนะเนี่ย

คนแก่เขียนแน่เลย....สำหรับเราวิ่งขึ้น วิ่งลง 3 รอบยังชิว ๆ เล้ย

ช่วยหนูด้วย...ผีเสื้อสมุทรจะจับหนูแล้ว

หอยที่นี่สวยดี สามารถงมขึ้นมาจากทรายได้เลย แถมยังเป็น ๆ อยู่ด้วย ก็ที่นี่ยังไม่ค่อยเป็นที่นิยมท่องเที่ยว และไม่ค่อยมีใครลงเล่นน้ำ จึงยังมีความเป็นธรรมชาติให้เราสามารถเก็บความรู้สึกดี ๆ ได้จากชายหาดแห่งนี้

ขณะเล่น ๆ แม่ลูกติ๊ดกับเจมส์ไม่กล้าลงเล่น บอกว่ามีแมงกระพุน ด้วยระวังนะ เดี๋ยวมันมาโดนตัว แล้วจะเป็นแผล ส่วนพวกเราไม่สนใจ ยังเล่นต่อไป สักพักแมงกระพุนไม่ลอยไปไหนเลย อยู่กับที่ แม่ลูกคู่นั้นจึงเดินเข้าไปดูก็เห็นแมงกระพุนสีขาวจริง ๆ มันตายแล้วเลยจับมันลากขึ้นมา....5555 ดูเด่ะ

ระหว่างเล่น ๆ ก็มีเจ้าน้องหมา 3 ตัว มานอนเฝ้าพวกเราเล่นน้ำ ยังจำกันได้มั๊ยเอ่ย (ก็ 3 ตัวนี้ มาครั้งที่แล้วก็เจอ อายุยืนจริง กลับมาตอนนี้ก็ยังเจอพวกมันอยู่อีก ตอนนี้โตขึ้นเยอะแล้วนะ) 

อาบน้ำกันหมด ยกเว้น เจ๊หมวยนั่งมองลูก ๆ หลาน ๆ เล่นน้ำ ส่วนพี่จึดไม่ลง (มารู้จากแม่ว่า ไม่ไหว ขาสั่นไปหมดแล้ว อุ้มนู๋เพลินขึ้น - ลง จากเขา 555  พระเอกเราตายตอนจบ ฮิ ๆๆๆ)

อาบน้ำเสร็จก็ไปซื้ออาหารกล่องที่ ร้านค้าสวัสดิการมากินกับอาหารทะเลที่เหลือ ระหว่างกิน ไม่รู้ใครบอกว่าวันนี้ละครช่อง 3 เรื่อง ธาราหิมาลัย (บ้านเราติดมาก ๆ พระเอกอั้มหล่อ มาก ๆ และนางเอกก็สวย) คืนนี้ตอนเด็ดด้วย คือพระเอก-นางเอก จะได้เสียเป็นเมียผัวกันด้วย แย่แระ โทรทัศน์ยังหาสัญญาณไม่ได้ ท้ายสุดนึกขึ้นได้ว่าเราใช้ไอโมบาย มีทีวีด้วยจึงได้ดู แต่กว่าจะดูได้ต้องทำหลายวิธี จนมาสำเร็จด้วยท่านี้ ถึงจะดูได้

วิวสวย ๆ ยามค่ำคืน

ดูหนังไป ดูหนังมา เอ๊ะ...นู๋เพลินหายไปไหนเนี่ย เงียบเลย จึงลองเปิดประตูห้องเราดู ปรากฏว่าหลับเรียบร้อยโรงเรียนอนุบาลเด่นหล้าแล้ว 555 แบบนี้ก็เสร็จเราสิ เป็นอันว่า เกิดการแลกห้องไปในตัวเลย เรา แม่ และติ๊ด ไปนอนห้องหมูแทน 555  และแล้วห้องนอนนี้ก็เป็นของเราเพราะนู๋เพลิน 555 หัวเราะทีหลังนอนสบายจัง เย็นจนหนาวเลยอ่ะ ลูกใครหว่าทำดีจัง

สังเกตุดู ตัวใหญ่กว่าไข่หน่อยเดียงเอง

ระหว่างนั่งคุยและดูหนังไป เจมส์ซึ่งนอนคุยโทรศัพท์อยู่ในห้อง ออกมาบอกว่า " แม่ในห้องมีงูด้วย " พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำว้าทอด จึงรีบเข้าไปในห้องเห็นงูจริง ๆ ด้วย ม้วนตัวอยู่ที่บานพับห้องน้ำ หมูรีบตะโกนบอก " งูพิษ เพราะสีมันสวย" เอาหล่ะสิตกใจกันใหญ่ หมู กับ ฮ้อน รีบไปหยิบไม้กวาด เพื่อจะมาตี พอกลับมาอีกครั้ง งูหายไปแล้ว สงสัยจะมุดรูตรงพื้นห้องน้ำหนีไป แย่หล่ะคืนนี้จะนอนยังงัย (แต่ไม่เป็นไรเพราะเป็นห้องนอนผู้ชาย 555) เล่นเอาขนหัวลุกไปเหมือนกัน แต่คืนนั้นชาย 3 คนก็ทนนอน ไม่รู้ว่านอนหลับสนิทกันหรือเปล่า พอเสร็จจากงูก็ตุ๊กแกอีกลูกตุ๊กแกฟักตัว... ออกมาจากไข่ อุ๊ป่ะ... นี่มันอะไรกันเนี่ย (บ้านพักธรรมชาติโครต ๆ เกินไปหรือเปล่าเนี่ย) จึงเก็บภาพลูกตุ๊กแกได้ (ดูแรก ๆ คิดว่าไม่ใช่แต่ลองเทียบกันไข่สิ ช่ายเลย 555)  เข้านอนดีฝ่า ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นยังงัย เป็นห่วงชาย 3 คนนั้นเหมือนกัน ไม่รู้เช้ามาจะแข็งที่งหรือเปล่าก็ไม่รู้ หึ ๆๆๆๆ พรุ่งนี้คอยมาลุ้น

6 โมงเช้า เราตื่นคนแรกตามนาฬิกาปลุก ล้างหน้า ล้างตา ออกมาเดินถ่ายรูปเก็บความสวยงามยามเช้าดีกว่า เปิดประตูบ้านออกมา โอ้...ที่นี่มีระบบยามรักษาการดีแฮะ มิน่าหล่ะของที่ไว้หน้าบ้านไม่หายเลย เพราะยาม 3 ตัวเฝ้านี่เอง

บรรยากาศยังคงสวยเหมือนเดิม แต่คนเราสิกับไม่เหมือนเดิม ฮิ ๆ แอบเน่าเล็ก ๆ ถ่ายภาพสวย ๆ ด้วยฝีมือห่วย ๆ ได้ออกมาแบบนี้แหละ

โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๋ว ....เมื่อวาน " เหนื่อย สุด ๆ "  วันนี้เปลี่ยนจากเหนื่อยเป็น " LOVE "   ไม่รู้ใครหว่า ตื่นก่อนเราอีกแฮะ

ภาพสวย ๆ  

เก้าอี้ยังอยู่เหมือนเดิม

หลังจากถ่ายรูปเสร็จ ก็มาเจอ 3 คน พ่อ แม่ ลูก ยังไม่ตื่นเลย โดยเฉพาะคนกลางนะ นี่อีหนู เข้านอนก่อนใครเลยนะเนี่ย สงสัยจะได้รับเชื้อแม่มันมาเต็ม ๆ

ส่วนห้องชาย 3 ตื่นแล้ว 2 เหลืออีก 1 นอนแข็งทื่อเลย ตายเปล่าหว่า......

จากนั้นก็ออกมาเล่นปืนกับนู๋เพลินกัน ฟองสวยดี ซื้อมาตอนแรกก็ยังห่วงกับหนุ่ยเลยว่า เดี๋ยวไอ้เพลิน มันต้องทำขวดน้ำยกหกแน่ ๆ เลย (แถมมาให้พร้อมกับปืน) เลยเปิดขวดและวางไว้ในชาม ถ้าหก ก็ยังหกในชาม น้ำก็ยังใช้ได้ โห .... เปิดไว้ไม่ถึง 5 นาที เจ๊หมวยทำหกหมด แถมชาม เชิม กระเด็น น้ำยาหกหมดเหลือติดขวดจิ๊ดเดียว เฮ้อ....ทายผิดแฮะ มิน่าหล่ะซื้อหวยถึงไม่ถูก 555

ระหว่างเล่น หมูตอนออกมาดุ เพลินว่าอยากเอามือโดนฟองนะลูก มันเป็นสารเคมี เดี๋ยวอันตราย เพลินเชื่อแม่มาก บอกไม่โดน ไม่จับหรอกค่ะแม่ เด็กดีอ่ะ ว่านอนสอนง๊าย ง่าย

มาม๊ะ มากระโดดกันดีฝ่า

ส่วนเจ๊หมวยขอเอาบ้าง (พ่อสั่งมาบอกว่าให้กระโดด)  เธอเลยขอกระโดดบ้าง แต่เก็บภาพไม่ค่อยได้ ก็เธอเล่น กระโดดสูงแค่ 2 เซ็นติเมตรเอง เลยได้แค่นี้แหละ  ไอ้เราก็กลัว อายุมากแล้ว กลัวจะเป็นอะไรไป นม หรือแคลเซี่ยม ก็ไม่เคยกิน อย่าทำแบบนี้อีกนะจ๊ะเจ๊ ไม่ใช่อะไรหรอก เดี๋ยวไอ้หนุ่ยต้องออกงามมาดูแลคนเป็นอัมพาตหล่ะแย่เลย

ถ่ายไปถ่ายมา มีเรื่องจนได้ ช่วยด้วย ๆ คนทะเลาะกัน มีทั้งถีบทั้งต่อยเลยอ่ะ  หรือน้ำต้มผักมันไม่หวานแล้วหว่า

แย่จัง .....นั่งสมาธิดีกว่า

ถ่ายเสร็จเข้ามาอาบ กินกาแฟ กินข้าว (ซื้อมาจากร้านค้าสวัสดิการ) ก็มาเจอหนุ่มสาวคู่นี้เข้า เฮ้อ...ลูกหลานใครหนอ โตขึ้นจะขนาดไหนเนี่ย

ดูรูปนี้สิ  พ่อ กับ แม่ นึกว่าเป็นเด็กน่ารัก รักนวล สงวนตัว ไม่รู้เลยเหรอ ก่อนหน้านี่ มัน !!!  ไปนอนกับใครมา 555

ดูหน้าสิ....ซื่อใสไร้เดียงสา

ทานข้าวเสร็จ ก็ออกมาถ่ายรูปหมู่ กัน เสื้อผ้าสีสัน สวยระรานตา เลยได้ภาพสวย ๆ แบบนี้

ภาพนี้ขอย้อนยุคหน่อย  คิดถึงเมื่อตอนสมัยเราเด็ก ๆ แม่กับพ่อจะเรียกมายืนถ่ายรูป เรียงกัน คนโตยันคนเล็ก ก็เลยคิดถึงอดีตเก่า ๆ เลยลองถ่ายดู ดีค่ะ เกือบ 30 ปีเห็นจะได้เน้อ ที่ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ จำได้ม๊ะ ที่เรามักจะเรียกกัน " สี่สาว แสนสวย "   กินกันไม่ลงเลยช่ายม๊ะ (ทำไมไอ้หนุ่ยมันจ๋องกอดจัง 555)

มาดูแม่ ลูก กระโดดกันบ้าง

กระโดดถ่ายรูป...หรือกระโดดหนังยางว๊ะ

ผัว เมีย บ้าง  (โห...ไม่น่าเชื่อ ไอ้หมูกระโดดขึ้นด้วยโว้ย) 

อีกภาพมันเข้าไปแอบสีข้างพี่จึดทำไมว๊ะ

ภาพแอบถ่าย (จากกล้องเจมส์)   

เส้นอะไรนะหนุ่ย (แบบชัด ๆ)

และถ่ายหมู่บนบ้านพักบ้าง

11 โมงก็ขนของไปยืนรอ และให้เจ้าหน้าที่อุทยาน วอเรียกเรือมารับ ขากลับค่อยยังชั่วหน่อย ของน้อยกว่าเดิม เพราะทานไปหมดแล้ว จึงไม่ค่อยทุลัก ทุเล เหมือนตอนมา

ลาก่อนจ๊ะ หาดแหลมศาลา หลาย ๆ คนบอกว่าจะไม่มาอีกแล้ว (สำหรับเรา 2 ครั้งก็เกินพอแล้ว)  แต่สำหรับ นู๋เพลิน พี่จึด ติ๊ด และเจมส์ ได้รอดต้นซุ้มรอดคู่แล้ว  แล้วเรามาดูกัน ว่า 4 คนนี้จะได้กลับมาที่นี่อีกหรือเปล่า  เรื่องแบบนี้ต้องรอการพิสูจน์

เรือถึงฝั่ง ก็ขนข้าวของลง ขนของที่จะกลับรถเราขึ้นรถเรียบร้อย แต่มีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน คือรถพี่จึดยางแบน หนุ่ม ๆ เหลือน้อย จึงต้องเปลี่ยนยางกัน

ส่วนพวกผู้หญิง ก็รอ ด้วยการกินไอติม และน้ำดื่ม พอเปลี่ยนยางอะไหล่เสร็จ แต่.... แต่ ใช้ไม่ได้อีก เนื่องจากยางอะไหล่หมดอายุ จุ๊กเสีย ใช้ไม่ได้ จึงต้องขับรถของเรานำยางที่แบน ไปร้านยางเติมลม อีกประมาณ 30 กิโล ไปกลับก็ 60 กิโล แย่ละ งานนี้นานแน่นอน พวกเราจึงสั่งส้มตำ และน้ำตกมานั่งทานฆ่าเวลา และจัดการปู และกุ้งเค็มที่เหลือ (ไม่รู้ว่ายางแบน เกิดจากอะไร น่าจะมีคนปล่อยลม เนื่องจากยางก็ไม่รั่ว สงสัยจะจอดรถผิดที่ผิดทาง หรือไม่ก็เป็นแผน ของใครบางคนก็ได้ ช่วงที่รอเปลี่ยนยางก็ต้องสั่งอาหารทาน ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปหรือเปล่า)

บ่ายโมงกว่า รถพร้อม จึงแยกกันกลับบ้าน ติ๊ดกับเจมส์ มาคันเรา ส่วนที่เหลือก็ไปรถพี่จึด ต่างคนต่างกลับบ้าน เราแวะซื้อของฝาก และทานก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแม่กิมไล้ และไปส่งติ๋ดที่บ้าน ถึงบ้านน้ำไม่ท่วม สบายใจ  และอีกคันก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ เจอกันใหม่หน้าหนาว ยังไม่รู้ว่าที่ไหน บ๊ายบาย อีก 2 เดือนเจอกันจ้า จุ๊บ ๆ

ค่าใช้จ่าย 7 คน (ยกเว้นคนขับ และนู๋เพลิน)  คนละ 1230 บาท ตามรายละเอียดด้านล่างจ้า

สรุปค่าใช้จ่ายทริปเขาสามร้อยยอด (บันทึกโดยน้องหนุ่ย)



24/10/53 เก็บกองกลาง 7 คน @ 2,000 14,000.00

ค่าบ้าน 2,200.00 , ข้าวเช้ามหาชัย 305.00 ,ปู 700.00 (5 กก.), กุ้งต้มเค็ม 110.00 (1 กก.) ,กุ้งหัวโต 220.00 (1 กก.), ปลาหมึก 160.00 (1.2 กก.), มะม่วง 60.00 , ทับทิม 50.00 (1 ลูก เปลือกแดงเนื้อสีขาว เปลือกขาวเนื้อสีแดง จำไว้), ส้ม 70.00 ,ลอดช่อง 120.00 (3 ถุง ขึ้นราคาแล้วจ้า) ,ของเล่นหนูเพลิน 130.00 (ปืนฉีดฟองสบู่) ,ค่าเข้าอุทยาน 380.00 ,ค่าเรือ 500.00 ,น้ำแข็ง (ครั้งแรก) 40.00 ,น้ำแข็ง (ครั้งที่สอง) 50.00 ,อาหารเย็น 487.00 ,น้ำแข็ง 50.00 ,เป๊ปซี่ 35.00 ,มาม่า , เลย์ 208.00 ,รวมค่าใช้จ่ายวันแรก 5,875.00



25/10/53 ข้าวเช้า 270.00 ,ค่าเข้าห้องน้ำ 45.00 ,น้ำ,ไอติม (ระหว่างรอเปลี่ยนยาง) 112.00 ,ส้มตำไทย , น้ำตกหมู (ระหว่างที่รอเปลี่ยนยาง) 110.00 ,ค่าน้ำมันรถนุช 1,200.00 (ไอ้โฮ้งโกงไม่ได้เติมเต็มตอนไป),

ค่าน้ำมันรถพี่จืด 1,000.00 ,รวมค่าใช้จ่ายวันที่สอง 2,737.00


รวมค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น 8,612.00

เหลือเงินทั้งสิ้น 5,388.00

เหลือจ่ายคืนคนละ (5388/7) 770.00
 สรุปคนละ 1,230.00 จ้า